اخبار و مقالات

اینترنت اشیاء

نگارنده: دکتر فاطمه درکه

اصطلاح اینترنت اشیاء توسط کوین اشتوین از پراکتر و گمبل در مرکز Auto-ID دانشگاه MIT اواخر سال ۱۹۹۹ ابداع شد. اینترنت اشیاء[1]، شبکه‌ای از دستگاه‌های فیزیکی متصل به اینترنت و دارای توانایی صحبت کردن با یکدیگر هستند. «شیء»، در عبارت اینترنت اشیاء، اشاره به طیف گسترده‌ای از دستگاه‌ها مانند ایمپلنت نظارت بر قلب، فرستنده زیست تراشه در حیوانات مزرعه، حلزون‌های الکتریکی در آب‌های ساحلی، خودروها با حسگرهای آنها، دستگاه‌های تجزیه و تحلیل دی ان ای برای نظارت بر محیط زیست/ مواد غذایی یا دستگاه‌هایی که به آتش‌نشان‌ها برای شناسایی مکان حریق یا حادثه و رفع مشکل کمک می­کند.

1.  (Internet of Things (IoT

نمونه بارز کاربرد اینترنت اشیاء به عنوان خانه‌های هوشمند شناخته می‌شود که  شامل دستگاه‌های روشنایی، گرمایشی (مانند ترموستات هوشمند)، سیستم‌های تهویه مطبوع و لوازم خانگی از قبیل ماشین لباسشویی/ ظرفشویی، جاروبرقی هوشمند، تصفیه هوا، اجاق گاز، یخچال/ فریزر که قابلیت کنترل از راه دور را دارند، می­باشد.

اکوسیستم IoT شامل دستگاه‌های هوشمند مبتنی بر شبکه است که از پردازنده­ های تعبیه شده، سنسورها و سخت افزار ارتباطی برای جمع‌آوری، ارسال و پردازش اطلاعاتی که از محیط به دست می­ آورند، استفاده می‌کنند. دستگاه های IoT داده ­های سنسورها را جمع­آوری می­کنند و با اتصال به gateway یا edge device دیگر داده­ ها را به ابر منتقل می­کند تا به صورت محلی تحلیل شوند. گاهی اوقات این دستگاه­ ها با دیگر دستگاه­ های مرتبط ارتباط برقرار می­کنند و بر روی اطلاعاتی که از یکدیگر دریافت می­کنند عملی انجام می­دهند. دستگاه ­ها اکثریت کار را بدون دخالت انسان انجام می­ دهند، اگرچه افراد می­توانند با دستگاه­ه ا تعامل داشته باشند (به عنوان مثال، آنها را تنظیم می­ کنند، به آنها دستورالعمل می­دهند و یا به داده ­های آنها دسترسی پیدا می­کنند.).

پروتکل های اتصال، شبکه و ارتباطات مورد استفاده به طور عمده به کاربرد خاص IoT بستگی دارد. بخش­های یک سیستم اینترنت اشیاء در شکل زیر نشان داده شده است.

امتیاز دهید
★★★★★ 5/5